وقتی فرهنگ ایرانی-اسلامی با مدهای غربی حراج می‌شود

موضوع حجاب از مباحث حائز اهمیتی محسوب می شود که به نوعی می توان گفت عیار حیا و ارزش مداری و اخلاق محوری در جامعه را نشان می دهد.

به هر حال هر جامعه ای به مقتضیات پیشینه،نگاه ها،اعتقادات و آنچه که به عنوان عرف اجتماعی مطرح است،نوع پوشش خود را بر می گزیند.

اسناد و مدارک تاریخی از ایران باستان نشان دهنده رعایت حجاب از سوی زنان ایران زمین است،این امر موید این واقعیت است که موضوع پوشش صرفا به ایران دوران اسلامی منحصر و خلاصه نمی شود،بلکه به عنوان یک عنصر حائز اهیمت در گوشت،پوست و خون مردم این دیار از دیرباز آمیخته شده است.

البته نباید از نظر دور داشت که حجاب صرفا به زنان یا دختران خلاصه نمی شود و اساس نمی توان این اصل را به جنسیت خاصی نسبت داد.

به واقع مرد و زن هر کدام مکلف و موظف به رعایت نوع پوشش خود هستند که البته طبیعتا حساسیت ها در خصوص زنان و بانوان بیشتر به نظر می رسد که این امر نیز نافی رعایت چارچوب ها و رعایت قواعد پوششی لازم از سوی آقایان نیست.

با نگاهی اجمالی به بازار فروش پوشاک به روشنی پی می بریم که بازار ایران در حوزه عرضه با ضعف هایی جدی مواجه است.

شاید تلخ و تاسف آور به نظر برسد اما واقعیت این است که هجمه فرهنگی دشمن در برخی از پوشاک فروشی ها به عینه مشاهده می شود.شال های کم عرض،لباس های بی دکمه،روسری های کوچک،پارچه های بدن نما،نقش بستن شخصیت های کارتونی هالیوودی بر روی برخی از مانتوها،تنها بخشی از لباس هایی  به شمار می رود که بعضا در برخی از واحد های صنفی فروش البسه مشاهده می شود.

به تعبیری باید گفت بازار البسه ایران،آنچنان که باید اسلامی-ایرانی نیست زیرا اساسا برخی از پوشش ها نه با ایرانیت و نه با اسلامیت سنخیتی دارد.

محمد رَفائی پور،جامعه شناس وآسیب شناس اجتماعی در گفت و گو با خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، در تشریح علت وجود برخی از لباس ها و پوشش های غیر معمول در سطح جامعه یا بر تن افراد حاضر در مجامع عمومی عنوان کرد:بدون تردید یکی از نقاط بسیار حائز اهیمت مورد توجه دشمن برای پیاده سازی اهداف شوم ضد فرهنگی خویش،به بازارهای فروش البسه معطوف می شود.

به واقع هر آنچه تهاجم فرهنگی در این حوزه با موفقیت بیشتری روبرو شود به تعبیری می توان اینچنین نتیجه گیری کرد که پیاده سازی پروژه های ضد فرهنگی معاندانِ اعتقادات عمومی مردم با موفقیت بیشتری همراه شده است.

رَفائی پور،عنوان کرد:هجمه تبلیغاتی دشمن و ترویج و تبلیغ مدل هایی خاص از لباس و پوشش توسط مدلینگ ها یا چهره های هنری و ورزشی شهیر و مشهور اجرایی و عملیاتی می شود.

وی افزود:البته نباید از نظر دور داشت که مشاهده برخی از معضلات در پوشش عمومی جامعه را نمی توان صرفا به طراحی دشمن خلاصه کرد،بلکه باید این واقعیت تلخ را پذیرفت که ما نیز در این حوزه قصور داشته ایم و نتوانستیم مدل های جذاب،زیبا و جامعه پسند را متناسب با طبقات فعلی جامعه و نسل های کنونی ارائه کنیم.

این جامعه شناس وآسیب شناس مسائل اجتماعی عنوان کرد:متاسفانه میان آنچه که در حال حاضر به عنوان پوشش غربی و پوشش اسلامی و ارزشی در بازار ها نیز وجود دارد بعضا اختلاف قیمت هایی مشاهده می شود که می طلبد با اعمال نظارت و حتی تزریق یارانه های هدفمند و کارشناسی شده این معضل تامل برانیگز رفع و مدیریت شود.

وی افزود:به واقع در حال حاضر در شرایطی به سر می بریم که برخی جوان ها عنوان می کنند استفاده از پوشش اسلامی با هزینه های چند برابری همراه است که بعضا می توان با هزینه بسیار کمتری ،لباسِ مدل غربی را تهیه و استفاده کرد.

این جامعه شناس عنوان کرد:می طلبد طراحان لباس در کشور ما نیز با لحاظ کردن نبوغ و ظرافت خاص به خود طرح هایی شیک،به روز و زیبا ارائه و تولید کنند که از جذابیت لازم در میان قشر جوان این کشور برخوردار باشد.

رفائی پور گفت:تجربه ثابت کرده،ارائه طرح های زیبا با استقبال مطلوبی نیز همراه خواهد شد که چادر ملی یکی از مصادیق بارز آن به شمار می رود.

صدیقه نوبهار کارشناس مسائل اجتماعی در گفت و گو با خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان،در تشریح الزامات ترویج فرهنگ عفاف و حجاب در جامعه عنوان کرد:عنصر فرهنگ،نسخه شفا بخش و سازنده ترویج حجاب و مقابله با فرهنگ پوششی غرب است و به واقع نمی توان صرفا با قوه قهریه به مقابله با بد حجابی برخاست.

وی افزود:پذیرش حجاب و پوشش متعارف ارزشی،اخلاقی متناسب با اعتقادات جامعه باید به نحوی انجام شود که قلبا پذیرش اجتماعی لازم در این خصوص در جامعه جوان ایجاد شود که این امر جز با فرهنگ سازی قابل حصول نخواهد بود.

نوبهار در خاتمه یادآور شد:جامعه از پذیرش لازم برای برخورداری از حجاب برتر برخوردار است،اما باید هوشمندی و ظرافت لازم در انتقال این مفاهیم ارزشی و ثمرات و مزایای ناشی از آن لحاظ شود که در صورت تحقق این امر می توان به توفیقات هر چه بیشتری نائل شد،موفقیت هایی که مستلزم همگرایی همه جانبه است و صرفا با اتکای به یک یا دو نهاد نمی توان به اهداف موردنظر در این عرصه دست یافت.