به گزارش آراس:علی اعطا درباره آخرین وضعیت گودهای رها شده در سطح شهر تهران اظهار داشت: بخشی از گودهای رها شده به دلیل مشکل حقوقی، بخشی دیگر مشکل مالی و بخشی دیگر اختلافات بین مالک، پیمانکار یا شرکا است.
وی ادامه داد: نکته قابل توجه این است که طبق بند 14 ماده 55 قانون شهرداریها وظیفه رفع خطر از بناها و اماکن عمومى را بر عهده دارند. البته حدود این مسئولیت محل اختلاف است اما به طور کل گودی تبدیل به گود پرخطر شود با معیارهایی که مرجع ذی صلاح مطرح میکند شهرداری باید برای رفع خطر آن اقدام کند.
سخنگوی شورای شهر تهران خاطرنشان کرد: نکته دیگر این است که متأسفانه اصطلاح فنی تحت عنوان گود پرخطر با معیارهای روشن نداریم. عبارت گود پرخطر مطرح میشود ولی تعریف روشنى براى گود پرخطر وجود ندارد. بنابراین تشخیص گود پر خطر با معیارهایی از سوی افراد خبره در این حوزه، تعیین میشود. به عنوان مثال برای گودی که احتمال ریزش بدنه دیوارهای مجاور در آن وجود دارد یا عمر نیلینگ آن به اتمام رسیده (و موارد دیگری از این دست که تشخیصهای فنی محسوب میشوند)، عنوان «پرخطر» را به کار میبرند.
وی در ادامه گفت: در حالت کلی کاری که شهرداری باید انجام دهد این است که ابتدا به مالک اخطار دهد، اگر مالک برای رفع خطر اقدام نکرد، شهرداری طبق قانون میتواند رأسا اقدام و هزینه آن را با 15 درصد افزایش از مالک دریافت کند.
عضو کمیسیون معماری وشهرسازی شورای شهر تهران اظهار داشت: سال گذشته آمار وجود 200 گود پر خطر از سوی سازمان نظام مهندسی اعلام شد؛ تعدادی از آنها که وضعیت ویژهای دارند را دنبال میکنیم. به عنوان مثال در این راستا هفته گذشته به بازدید از گود «سیستانیکا» واقع در منطقه 9 رفتیم که رها شده و اکنون تعدادی از واحدهای مسکونی این پروزه در معرض خطر هستند که خوشبختانه موضوع از سوی شهرداری دنبال مىشود. نمونه دیگر گود مجاور مرکز همایشهاى برج میلاد است.
وی خاطرنشان کرد: در وهله اول شهرداری باید به مالکان گودهای پر خطر اخطار دهد و به گونهای عمل کند که مالک یا ذی نفعان موضوع را برای رفع خطر دنبال کنند. اما به دلایل مختلف شهرداری توان آن را ندارد که نسبت به رفع خطر همه آنها اقدام کند چراکه تعداد زیادی ساختمان ناایمن، بافتهای فرسوده و گودهای پرخطر زیاد است. بنابراین شهرداری باید فرایند ایمن سازی را تسهیل کند و برای رفع خطر مواردی که به وضعیت حاد تبدیل میشود، رأسا اقدام کند.