چین سرزمینی رویایی

معنای لغوی گویلین در زبان محلی، «جنگل‌ گل‌های رنگارنگ» است که این نام به دلیل وجود گونه‌های مختلف گیاهی در این منطقه است. گویلین معمولاً در هر سال میزبان ۱۲ میلیون گردشگر از سراسر جهان است که باعث شده این منطقه به یکی از قطب‌های دیدنی چین بدل شود و ارزآوری بسیار خوبی برای کشور داشته باشد. این شهر از دو بخش کلی تشکیل شده که قسمتی از آن برای اسکان دادن به مسافران درست شده و از امکانات مدرن مناسبی شامل هتل‌های لوکس و بانک‌های متعدد برخوردار است. قسمت دوم این شهر، قالب سنتی خود را حفظ کرده و بیشتر به شکل روستایی بزرگ است و به طور حتم جاذبه اصلی گردشگران برای سفر به این مکان همین قسمت اصیل و دست‌نخورده است.در حالی که کل این شهر به وسیله دو رودخانه و چهار دریاچه احاطه شده ولی زیبایی اصلی خود را مدیون رودخانه لی است. این رودخانه به قدری زیبا و برای مردم چین مهم است که تصویر آن را بر روی اسکناس ۲۰ یوانی خود قرار دادند. گردشگران می‌توانند از سواری بر روی قایق‌هایی درست شده از چوب بامبو، در امتداد این رود همیشه جاری لذت ببرند.

 

 

در طول قایق‌سواری می‌توانید از «غار نیزار» و «صخره فیل‌نما» دیدن کنید. تمام این جاذبه‌های دیدنی قدمتی چندین هزار ساله دارند و به نوعی آثار باستانی چین به شمار می‌روند. در کنار رودهای این شهر صخره‌های سنگی خارق‌العاده‌ای وجود دارند که اشکال زیبا و حیرت‌آوری دارند.

 

 همان‌طور که گفته شد یکی از پربازدیدی‌ترین مکان‌های گویلین، صخره فیل‌نما است. نام‌گذاری آن به دلیل شکل ظاهری سنگ‌های این صخره است که شمایلی مانند فیلی در حال نوشیدن آب دارد. مکان این فیل سنگی در تلاقی دو رود «تائوها» و«لیجیانگ» است. حفره نسبتاً کوچکی که در این صخره قرار دارد بین اهالی محلی به «دروازه ماه» شهرت دارد زیرا با فرا رسیدن شب، تصویر ماه از داخل این حفره بر روی آب رودخانه می‌افتد.

  

 

جاذبه دیگر این شهر تپه «مورال» است که از دیرباز به دلیل زیبایی و جذابیت فراوانش، سرچشمه الهامی برای شاعران و هنرمندان چینی برای خلق اثر خود بوده است. نام این مکان از اسبی به همین اسم برگرفته شده است زیرا به عقیده ساکنان محلی، ظاهر سنگ‌های روبرویی صخره به صورت سر اسب نژاد مورال است.

 

با گذشتن از تپه مورال به مزارع برنج «لانگجی» در منطقه «لانگشن» می‌رسیم. به جرأت می‌توان گفت که این مزارع برنج تنها نقطهکشاورزی در دنیا است که خاصیت جذب توریست دارد. این مراتع که به صورت پلکانی و در قرن ۱۴ میلادی ساخته شده‌اند، ارتفاعی تا ۸۰۰ متر بالاتر از سطح دریا دارند. کشاورزان این منطقه در فصول سرد سال آب باران مورد نیاز خود را در مخازنی مخصوص ذخیره می‌کنند تا در فصل تابستان برای آبیاری برنج از آن استفاده کنند و در اوایل پاییز آن را درو می‌کنند.

 

 

تاریخچه این منطقه هم مانند زمین‌هایش فراز و نشیب‌های زیادی را تجربه کرده است. گویلین به دلیل موقعیت جغرافیایی حساس و آب و هوای مناسب و نزدیک بودن به چندین رودخانه، در طول تاریخ مورد مجادله بسیاری بوده و جنگ‌های زیادی را پشت سر گذاشته است. از قوم‌های «کین» و «هان» در ۲۵۰ سال قبل از میلاد گرفته تا اقوام «هانگ» و «سونگ»، هر سلسله به وجود آمده در چین، خواهان تصرف این شهر و استفاده از ثروت‌های خدادادی آن بود.

 

 

در آخر هم باید اضافه کرد که هیچ سفری بدون امتحان کردن غذاهای محلی مخصوص همان منطقه کامل نمی‌شود. رشته برنجی یکی از خوراکی‌های اصلی در سلسله کین بود و معمولاً آن را با گوشت اسب کباب شده و کوفته پخته شده در برگ بامبو می‌خوردند. البته امروزه از گوشت اسب استفاده نمی‌شود و به جای آن از بز و گوسفند استفاده می‌کنند و آن را همراه با سس چیلی بسیار تند و مخصوص خود سرو می‌کنند.

 

 

اگر قصد سفر به این شهر زیبا و رویایی را دارید، فصل تابستان را انتخاب کنید که از طرفی همراه باقی گردشگران به این مکان بروید و هم خطر سیل‌ و طوفان‌های مهیب فصول سرد سال در این منطقه را به حداقل برسانید.