عدم حضور احمدی نژاد با این توصیه تقریبا می‌تواند زمین بازی انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم را مشخص کند. الان تکلیف اصول‌گرایان با احمدی نژاد روشن شد و طرفداران دولت نیز می‌توانند استراتژی خود را برای انتخابات آینده مشخص کنند.
برخی از اصول‌گرایان بر این باور بودند که احمدی نژاد عوض شده است و می‌شود بازهم بر روی او سرمایه گذاری کرد. این طیف که بیشتر نزدیک به جبهه پایداری بودند به این دلخوش بودند که بتوانند برای اصول‌گرایان سنتی خطر روحانی را به حدی بزرگ کنند که آنها راضی با حمایت از احمدی نژاد شوند.
اصول‌گرایان اما امروز دچار یک سردرگمی شده‌اند. آنها الان اصلی ترین رقیب روحانی هستند. این تنهایی باعث می‌شود آنها با کمی ترس به انتخابات ریاست جمهوری سال آینده نگاه کنند. شاید پرسیده شود چرا ترس؟ برای پاسخ به این سوال باید گفت که آنها از شکست دیگر در انتخابات ریاست جمهوری می‌ترسند. به معنای ساده محافظه کاران هراس این معنا را دارند که همچون سال 92، رقابت را به اعتدال گرایان و اصلاح‌طلبان واگذار کنند. اصول‌گرایان بهتر از فرد دیگری می‌دانند که توان رقابت با روحانی را ندارند.
این ترس پنهانی باعث می‌شود آنها به این فکر کنند که به ریاست دوباره روحانی تن دهند و خود را برای انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 و البته شوراهای شهر و روستا در سال 96 آماده کنند.
محافظه کاران در سال 80 و انتخابات ریاست جمهوری هشتم با درک این معنا که نمی‌توانند با رییس دولت اصلاحات رقابت کنند، به صورت رسمی وارد رقابت نشدند و به ریاست جمهوری اصلاح طلبان برای 4 سال دیگر تن دادند.
با مشخص شدن وضعیت زمین بازی انتخابات به نظر می‌رسد از امروز روحانی به دنبال تدوین برنامه‌های خود برای دولت دوازدهم است و دیگر دغدغه چندانی برای انتخابات آینده ندارد.
حسن روحانی می‌تواند با خیال راحت خود را برای اردیبهشت 96 آماده کند. بیش از این رقبای روحانی در مصاحبه‌ها و سخنرانی‌های خود می‌گفتند که روحانی تنها رییس جمهور یک دوره‌ای ایران است. حالا به نظر می‌رسد آنها هم به این نتیجه رسیده‌اند که باید دور دوم روحانی را همچون دور اول تحمل کنند.
آنگونه که از شواهد پیداست دلواپسان روحانی در 4 سال آینده نیز باید بر ساز دلواپسی خود بدمند و خود را برای دوران پسا روحانی در 1400 آماده کنند تا شاید بتوانند به قدرت برسند.
