طرح تحول نیمه‌کاره رها نشود

آراس- در دولت آقای روحانی بنا بر این بود که وضع بهداشت و درمان تغییر کند و حقیقتا هم این دولت نسبت به دولت های گذشته تغییراتی را ایجاد کرد و بودجه‌ای هم سال گذشته در اختیار وزارت بهداشت و درمان قرار داد که به کمک این بودجه طرح تحول سلامت اجرا شد. متاسفانه امسال شاهدیم که به دلایل مختلفی این بودجه در اختیار وزارتخانه قرار نگرفت. حالا یا بعدا قرار می‌گیرد یا قرار نمی گیرد، اما وزیر بهداشت و درمان مصمم است که طرح تحول سلامت را ادامه دهد، چون مردم از این طرح راضی هستند و پرداخت های شان کم شده است. گرچه عده ای از پزشکان و پرستاران از این طرح ناراضی هستند که باید این موضوع هم حل شده و رسیدگی شود. 

تداوم این طرح احتیاج به بودجه بالایی دارد و به نظر نمی رسد که این بودجه مثل سال گذشته تصویب شود و در اختیار وزارت بهداشت قرار گیرد. به گفته همه مسئولان بیماران باید فقط نگرانی بیماری باشند و نگران هزینه های درمانی نباشند، تا جایی که انجمن‌های پزشکی، نظام پزشکی و وزارت بهداشت و درمان هم تلاش می کنند که این هدف را اجرایی کنند، اما اینکه چقدر طرح سلامت موفق باشد، هنوز مشخص نیست.

هزینه های بالای درمان زخمی بر پیکره بهداشت و درمان بود و مردم مکررا شکایت داشتند که وقتی به اورژانس ها می رویم و بیماری حادی داریم و یا با حادثه ای رو‌به‌رو هستیم، حادثه دوم پرداخت هزینه‌ها به بیمارستان هاست،‌ اما اکنون این مشکل را مردم کمتر حس می کنند؛ زیرا وقتی به صورت اورژانس به بیمارستان های دولتی مراجعه می کنند، راجع به پول با آنها صحبت نکرده و اول مشکل آنها را حل می کنند و بعد حرف پول را می زنند. 

این در حالی است که قبلا وقتی فردی به بیماری سختی مانند سرطان مبتلا می‌شد، اولین نگرانی او هزینه بیماری اش بود. برای مثال اگر یک روستایی بیمار می شد، مجبور بود بخشی از دارایی خود را بفروشد و پول آن را به بیمارستان ها بدهد، اما خوشبخانه با طرح سلامت مردم کمتر با این مساله رو‌به‌رو هستند و افراد با پرداخت هزینه کمتر با دفترچه کارشان راه می‌افتد.‌ اما اگر بتوانیم دفترچه بیمه ها را تجمیع کنیم و همه افراد فقط یک دفترچه داشته باشند، وضعیت بهتر می‌شود. 

این شرایط که یک نفر کارت طلایی داشته باشد و به بیمارستان راهش بدهند و کارش را راه بیندازند و دیگری کارت طلایی نداشته باشد و کارش در بیمارستان درست نشود، هشدار آفرین است. با تجمیع دفاتر خدمات درمانی و بیمه ها این مشکلات حل می‌شود و به عبارت بهتر توزیع خدمات درمانی در کشور عادلانه خواهد شد.

به عنوان یک فرد قدیمی که حدود ۴۰ سال پیش طبیب بودم، می دیدم که اساتید ما در بیمارستان دولتی اصلا پولی را دریافت نمی‌کردند، حتی حقوقشان هم آنقدر ناچیز بود که به بیمارستان ها می بخشیدند، اما اکنون مردم فکر می کنند که پزشکان به دلیل پول کار می کنند و با رو کردن فیش های حقوقی برخی پزشکان به جامعه پزشکی ضربه می زنند. در صورتی که ۸۰ درصد پزشکان ما اگر ۱۰ سال پیش بازنشسته شده باشند، بیشتر از دو میلیون تومان حقوق نمی گیرند که یکی از آن ها خود من هستم. ۳۳ سال سابقه کار علمی و مسئولیت های مختلف دارم، هفت سال پیش بازنشسته شدم و بعد از اینکه سالی ۱۰ الی ۲۰ درصد به حقوق ها اضافه می شود، دو میلیون و ۳۰۰ هزار تومان دریافتی دارم. بنابراین آن‌هایی که می‌گویند حقوق پزشکان میلیونی و میلیاردی است و جراید هم اعلام می کنند، باید بدانند که شاید چند پزشک اینطور باشند، اما نباید این مساله را به جامعه پزشکان بسط بدهند، چرا که ۷۰ درصد پزشکان عمومی هستند که ۲۰ درصد آنها هم از گردونه درمان به دلیل درآمدهای کم و هزینه های بالای زندگی بیرون رفته اند. مابقی پزشکان هم متخصص داخلی، عفونی و جراح عمومی اند که درآمد آنچنانی ندارند. ممکن است برخی پزشکان متخصص قلب، اعصاب،‌ ارتوپد و ... حدود ۱۰۰ میلیون تومان درآمد داشته باشند، اما نمی توان این موضوع را به همه پزشکان تعمیم داد. در صنف های دیگر هم این موضوع وجود دارد. ممکن است یک طلافروش ۱۰ میلیون تومان درآمد داشته باشد و همکارش ۱۰۰ هزار تومان. نباید همه را با یک دید نگاه کرد، اما الان جامعه پزشکی را اینگونه نشان می دهند که ماهی ۱۰۰ یا ۲۰۰ میلیون درآمد و زندگی مرفه دارند، اما اگر زندگی برخی پزشکانی را که جنوب شهر تهران مطب دارند ببینید، مشاهده می‌کنید که زندگیشان را به حراج گذاشتند، چون از سازمان های بیمه گر پولی نمی گیرند که بتوانند بیماران بیشتری را ویزیت کنند. ای کاش طرح سلامت قدمی هم برای جامعه پزشکان برمی‌داشت و اعلام می‌کرد که بیشتر پزشکان و بازنشسته‌های دانشگاه‌ها که ۱۰ الی ۱۵ سال است بازنشسته شده‌اند حقوقشان چقدر است، چگونه زندگی می کنند و دارند با سیلی صورت خود را سرخ نگه می دارند. و باز هم ای کاش رسانه‌ها هم به این امر می‌پرداختند، چرا که اکنون هم مردم و هم جراید و هم برخی همکاران در مجلس به جامعه پزشکی بد نگاه می کنند.

همه مردم از فقیر و ثروتمند مالیات پرداخت می کنند. نمی توان گفت که ثروتمندان از طرح تحول سلامت و دفترچه بیمه استفاده نکنند، چرا که آنان همچون یک شهروند با پرداخت مالیات سهمی دارند. خدمات درمانی نیاز همه شهروندان است و این خدمات مانند بنزین نیست که کسی را محروم کنیم. یک ثروتمند هم ممکن است شب به پزشک و بیمارستان احتیاج پیدا کند. 

من معتقدم نباید تفاوتی قائل شد و آنچه دولت تعیین می کند، شامل حال همه است. وقتی طرح تحول سلامت را بررسی می‌کنیم می‌بینیم این طرح برای اقشار مختلف مردم خوب بوده است، گرچه نقایصی دارد که باید حل شود. وزارت بهداشت در دولت جدید طرح تحول سلامت را به عنوان طرحی که قرار است انقلابی در حوزه سلامت ایجاد کند اجرایی کرده است. نباید اجازه داد این طرح نیمه تمام باقی بماند، چرا که تا همین حالا هزینه‌های زیادی برای آن پرداخت شده است و زمانی که این طرح نیمه تمام بماند به معنای این است که این هزینه ها را به هدر داده‌ایم. ما در این حوزه همواره شاهد این مساله بوده ایم که طرح‌هایی آغاز می‌شود، اما نیمه کاره باقی می‌ماند. این مشکل عدیده‌ای در حوزه بهداشت و درمان است و باعث می‌شود خدمات رسانی در این بخش مهم که تاکید زیادی روی آن وجود دارد به درستی انجام نشود.