«آشتی ملی» دکان چه کسانی را خواهد بست؟

آراس_ سرویس سیاسی: در روزهایی که دلسوزان نظام و بزرگان انقلاب، از طرح آشتی ملی سخن به میان می آورند و در موضوع فواید آن برای پیشبرد اهداف نظام و انقلاب، به ارائه نظرات خود می پردازند، برخی از کاسبان تفرقه و دکان داران عرصه تشویش اذهان مردم، عصبانی شده و با احساس خطر نسبت به قطع مسیر ارتزاق خود، وارد میدان شده تا از طرح بیش از پیش ایده آشتی ملی، ممانعت به عمل آورند.

یکی از مخالفین طرح آشتی ملی، حسین شریعتمداری است که در روزنامه کیهان، با تکرار اتهامات واهی و دروغینی که بیش از این هم، بارها از آنها سخن گفته و هیچگاه نیز سند متقنی برای اثبات آنها ارائه نداده بود و به طور مثال، در یک برنامه تلویزیونی، 14 دروغ در یک ساعت گفته بود، به دروغ پردازی علیه مطرح کنندگان این ایده پرداخت و آن را مقدمه ای برای نفوذ، بیان کرد.

در رابطه با مطلب حسین شریعتمداری و همچنین ایده آشتی ملی، نکاتی وجود دارد که نیاز به توجه کافی دارد.

1- شریعتمداری در مطلب خود، راهپیمایی عظیم 22 بهمن را نشانه‎ای از آشتی ملی می‎داند که نمایانگر عدم وجود قهر و تقابل در میان ملت با یکدیگر است و لذا اینگونه استدلال می‎کند که ایده آشتی ملی، طرحی بیجا و انحرافی است. این برداشت حسین شریعتمداری، ناشی از کج فهمی در مسائل کلان سیاسی است که نتایج ناصحیحی را برای وی حاصل می‎نماید.

کج فهمی شریعتمداری ناشی از این موضوع است که او قدرت تمییز میان انقلاب و اصول برآمده از آن  با رویه‎های پیگیری شده توسط نظام جمهوری اسلامی را ندارد. بدین معنی که او نمی‎تواند قبول کند افرادی وجود دارند که دلبسته نظام و اصول انقلاب هستند ولی معترض برخی اقدامات جاری و رویه های موجود هستند. مردمی که با حضور حماسی خود، 22 بهمن را به عنوان روز پیروزی انقلاب اسلامی، جشن می‎گیرند دلبسته انقلاب و آرمان‎های وعده داده شده آن هستند و برای حفظ انقلاب و نظام، از جان و مال و اولاد خود، مایه می‎گذارند ولی همین مردم، نسبت به برخی اقدامات دولت جمهوری اسلامی، معترض هستند و خواهان اصلاح رویه‎ها و رفتارها هستند.

نجابت مردم ایران به آنها اجازه نمی‎دهد به قهر و تقابل با یکدیگر دست بزنند اگرچه شاهد جفاهای متعدد افرادی خاص باشند، بزرگمنشی مردم ایران اجازه نمی‎دهد برای اعتراض به هتاکی‎های صورت گرفته توسط برخی افرادی که مصون از بازخواست هستند، برای نظام جمهوری اسلامی هزینه درست نمایند هرچند که از اقدامات آنان، دل چرکین باشند، و ایثارگری مردم ایران به آنها اجازه نمی‎دهد با تحریم مشارکت و عدم حضور، عرصه را برای عرض اندام «بادمجان‎ها» فراهم کنند اگرچه دلخور از رویه‎های موجود باشند.

اشتباه امثال شریعتمداری‎ها آن است که با خود اینگونه فکر می‎کنند که اگر افرادی نسبت به رویه‎های موجود، معترض هستند و منتقد برخی اقدامات، آنان در جشن پیروزی انقلاب، شرکت نمی‎کنند و انتخابات را تحریم می‎کنند؛ در صورتی‎که مردم نجیب ایران که خود صاحب این انقلاب و نظام هستند به دلیل عملکرد برخی «نورچشمی‎ها» که مصون از بازخواست هستند و برخی اقداماتی که بر خلاف اصول انقلاب است هیچگاه از اصل نظام و انقلاب، دلسرد نمی‎شوند؛ هرچند از رویه‎ها شکایت داشته باشند.

2- آشتی ملی به معنی آشتی مردم با اصول انقلاب و نظام نیست؛ چراکه مردم، کماکان خواهان همان اصول انقلاب و آرمان‎های اولیه آن هستند و هیچگاه با مبانی انقلاب و مواردی همچون فرمان هشت ماده ای حضرت امام(ره)، قهر نکرده‎اند که اینک بخواهند آشتی کنند. 

مردم ایران برای اصولی قیام کردند که در بطن انقلاب اسلامی، جلوه‎گر شد و اینک نیز خواهان همان اصول هستند یعنی اگر باید به جای 38 سال قبل، امروز انقلاب می‎کردند باز هم خواهان همان اصول می‎بودند.

آشتی ملی به معنی آنست که رویه‎های موجود را بگونه‎ای اصلاح نمائیم که بیش از پیش، اقدامات جاری کشور با اصول انقلاب اسلامی همخوانی پیدا کند و مردمی که از برخی جریانات موجود، دلخور هستند با رویه‎های نظام هماهنگ شوند و از کدورت‎های موجود کاسته شود و ضمن بخشش طرفینی، آشتی پایدار حاصل آید.

مردم با یکدیگر، مشکلی ندارند. مشکل مردم با رویه‎هایی است که در طی آن، افرادی با بهره‎گیری از بیت المال، مدام به تخریب افراد و اشخاص دیگری می‎پردازند و این مسیر را نیز «ممر درآمد» خود قرار داده‎اند. مردم در انتخابات ریاست جمهوری به شخصی رای می‎دهند که یکی از شعارهایش، رفع حصر است، در انتخابات خبرگان رهبری با وجود رد صلاحیت‎های گسترده، به لیستی رای می‎دهند که سرلیست آن را «پدرخوانده فتنه» می‎نامند، در انتخابات مجلس شورای اسلامی با وجود رد صلاحیت‎های گسترده، به لیستی رای می‎دهند که سرلیست آن، یکی از مهم‏‎ترین وظایف خود را پیگیری رفع حصر و ممنوع التصویری سید محمد خاتمی می‎داند.

آشتی ملی می‎خواهد به این تناقضات، فیصله دهد. آشتی ملی می‎خواهد دل‎های مردم و مسئولین را به هم نزدیک‎تر کند و با رویه‌های نظام، هماهنگ‎تر سازد. آشتی ملی می‎خواهد با گذشت طرفین از حقوق خود، همدلی و همراهی را در میان مردم و در میان مردم و مسئولین، حاکم سازد.

3- حسین شریعتمداری نوشته است: «پیشنهاد «آشتی ملی» از سوی کسانی مطرح می‌شود که برخی از آنان مطابق اسناد غیرقابل انکار موجود در جریان فتنه آمریکایی-اسرائیلی 88 آشکارا نقش پادوهای مثلث آمریکا، اسرائیل و انگلیس را برعهده گرفته و در پیوند و ائتلاف با همه جریانات و گروه‌های ضدانقلاب نظیر بهایی‌ها، منافقین، سلطنت‌طلب‌ها، مارکسیست‌ها، تجزیه‌طلب‌ها، نهضت‌آزادی‌ها، ملی‌گراها، تروریست‌های نشان‌دار نظیر کومه‌له و حتی عبدالمالک ریگی، مأموریت براندازی نظام را دنبال می‌کردند.»

آشتی ملی می‎خواهد به همین اراجیف، پایان دهد. آشتی ملی می‎خواهد پایانی بر یاوه گویی و هتاکی باشد. آشتی ملی می‎خواهد پایانی بر ادعاهای بی‎سند باشد. آشتی ملی می‎خواهد اگر اسناد متقنی مبنی بر خیانت افرادی وجود دارد به دادگاه ارائه شود و مسببان، محاکمه شوند و در غیر اینصورت، تهمت زنندگان و تفرقه سازانی که بی محابا، هرچه می‎خواهند بر زبان و قلم خود جاری می‎کنند مجازات شوند. آشتی ملی می‎خواهد فضایی را در کشور حاکم کند که وقتی مردم به مساجد و تکایا می‎روند با افرادی مواجه نشوند که در حال تخریب بزرگان انقلاب و رهبران جریان‎های سیاسی داخل نظام هستند. آشتی ملی می‎خواهد فضایی را بسازد که مردم با صداوسیمایی مواجه شوند که رسانه ملی باشد و نه رسانه میلی.

امثال شریعتمداری‎ها با آشتی ملی مخالفت می‎کنند تا دکان کاسبی آنها بسته نشود و برای رسیدن به این هدف، حاضرند دروغ بگویند، تهمت بزنند و خلاف‎گویی کنند؛ چراکه «وظیفه نوشته شده» آنان چنین است.