گفت و گوی صمیمانه مادر عبدالله ویسی
به گزارش آراس: در کوچه میرداماد رود زرد شهرستان رامهرمز استان خوزستان مادری مسن به تنهایی در خانه‌ای کوچک ولی زیبا و با صفا زندگی می‌کند که این روزها همه او را به عنوان مادر موفق‌ترین چهره ورزشی فوتبال ایران می‌شناسند.
مادری از جنس همه مادران دلسوز فرزند خود، با صفا، صادق و دوست‌داشتنی که دیگر سن و سال و ارقام را به یاد ندارد.
خانم تابشزاده برنامه‌های فرزند خود نه فقط بازیهای عبدالله ویسی بلکه بستن قراراداد، سفرهای داخلی و خارجی و دیگر اطلاعات مربوط به عرصه زندگی وی را از طریق تلویزیون و رادیویی که در خانه دارند، دنبال می کند.
صحبت‌هایی که با همسایه‌های این مادر داشتیم به دلیل اینکه فرزند اول و بزرگ خانواده ویسی و خانم تابش زاده بیژن نام دارد، وی را به نام " "دا؛ دَی بیژن" یعنی مادر بیژن صدا می‌زنند.
ما هم به همین دلیل که مادری اینچنین خوبی‌هایی را دارا است، کیلومترها را طی کردیم و به زادگاه عبدالله ویسی یکی از فرزندان روستانشینی که هم اکنون روز به روز پله‌های موفقیت را طرقی و پیش می‌رود، عزیمت کرده و مصاحبه‌ی کوتاهی با خانم تابشزاده ترتیب دادیم.
متن مصاحبه با مادر عبدالله ویسی در "رود زرد"که تقریبا در 20 کیلومتری رامهرمز خوزستان واقع است را در زیر مشاهده می کنید.
سلام
مادر عبداله ویسی: علیکم سلام و خوش آمدید.
سئوال: اینجا با چه کسی زندگی می‌کنید؟
گوهر تابشزاده: سالها پیش شوهرم به رحمت خدا رفت و هم اکنون هم فرزندانم در شهر اهواز هستند فقط خودم که با اصرار و تمایل شخصی دوست دارم در همین رود زرد باشم.
س: چند تا فرزند دارید؟
گوهر تابشزاده: 4 دختر و 3 پسر
س: از چه طایفه‌ای هستید؟
مادر عبدالله ویسی: دهه "شیخ"(علاءالدینی) ایل بهمئی هستیم.
س: از ابتدا تا کنون کجا زندگی می‌کردید؟
مادر عبدالله ویسی: هفتگل، بعد در لالی سپس در گچساران و تا بازشنسته شدن مرحوم شوهرم آنجا بوده و بعد به رودزرد برگشتیم.
س: خودتان متولد کجا هستید؟
مادر عبدالله ویسی: متولد ابولفارس هستم.
س: بعد از قهرمانی تیم فرزندخود چه احساسی داشتید؟
مادر عبدالله ویسی: بعد از قهرمانی عبدالله جان در لیگ برتر خوشحالی وصف‌نشدنی را تجربه کردم و گریه‌ای از ته‌دل برخاسته از شادی درون خویش را بروز می‌دادم و این قهرمانی را تقدیم به تمام مردم خوزستان به ویژه مردم رودزرد و هفتگل و رامهرمز و ایل و تبارش می‌کنم.
س:هنگام بازیهای عبدالله ویسی چه کار می‌کنید؟
خانم تابشزاده: هنگام بازیهای عبدالله استرس زیادی دارم و به شدت از لحاظ روحی اذیت می‌شوم.
س: با عبدالله چطوری در ارتباط هستید؟
گوهر تابشزاده: شماره ای که از او دارم،الان خاموش است.
س: شما چطور برنامه‌های عبدالله را دنبال می‌کنید؟
گوهر تابشزاده: فقط از طریق تلویزیون و یا رادیو وگهگاهی هم بچه های رودزرد که با عبدالله ارتباط دارند دنبال می کنم.
س: خبر دارید هم اکنون عبدالله کجاست؟
خانم تابشزاده: رفته بود آلمان و برگشت قرار شد برود با سپاهان مذاکره کند.
س: از بین 7 فرزند خود کدام یک را بیشتر دوست دارید؟
مادر عبدالله ویسی: همه فرزندانم را دوست دارم ولی راستش را بخواهید، عبدالله را بیشتر دوست دارم.
س: عبدالله فرزند چند شما است؟
گوهر تابشزاد: عبدالله فرزند پنجم من است.
س: پس چرا او را بیشتر از همه دوست دارید؟
گوهر تابشزاده: عبدالله را به این خاطر که موفق‌تر است و توانست با این قهرمانی دل همه برادرانش و مردم زیادی را خوشحال کند، خیلی دوستش دارم.
س: صحبت شما با کسانی که گلایه دارند از عبدالله چرا در جشن قهرمانی و یا حتی برنامه نود اسمی از بهمئی نبرد، چه است؟
گوهر تابشزاده: عبدالله تکبر ندارد و کسی نیست که خودش را گم کند و بگوید بهمئی نیستم، او تعلق به همه مردم ایران به ویژه طایفه خود ایل "بهمئی" دارد.
س: نظرت در خصوص تیم آینده عبدالله ویسی چه است و شما دوست دارید عبدالله ویسی سال آینده کجا باشد؟
گوهر تابشزاده: هر تیمی را انتخاب کند فرقی برای من ندارد و مهم موفقیت وی است.
س: خاطره‌ای خوب و یا خاطره بد از زندگی مربوط به عرصه ورزشی عبدالله دارید؟
گوهر تابش زاده: قهرمانی در فولاد که به عنوان کمک مربی در آن بود و قهرمانی او امسال در استقلال خوزستان را بهترین خاطره خود، و آن صحنه‌ای 17 سال پیش که از تیم ملی خط خورد و حقش را خوردند را بدترین خاطره ورزشی دوران ورزشی عبدالله برای خودم می دانم در آن زمان عزا کردیم، کل فامیل ما از اون کار به شدت ناراحت شدند و همان زمان حق عبدالله را خوردند چون عبدالله حقش بود سالها پیش در چنین جایگاهی قرار می‌گرفت.
نظرات بینندگان