اختلافات شدید میان عربستان سعودی و ایران در حال حاضر، در نقشه بحران های جهانی اهمیت دوم پیدا کرده است. اما، آمار رسمی عکس این موضوع را نشان می دهد – هر دو کشور به شدت تجهیز می شوند و در این میان، ابزار اصلی آنها، تولید نفت است که با افزایش سهمیه خود نسبت به یکدیگر، به رکوردهای جدیدی دست می یابند.
پایگاه خبری صبحانه پرس: وستی کافکازا نوشت: اختلافات شدید میان عربستان سعودی و ایران در حال حاضر، در نقشه بحران های جهانی اهمیت دوم پیدا کرده است. اما، آمار رسمی عکس این موضوع را نشان می دهد – هر دو کشور به شدت تجهیز می شوند و در این میان، ابزار اصلی آنها، تولید نفت است که با افزایش سهمیه خود نسبت به یکدیگر، به رکوردهای جدیدی دست می یابند.. در حال حاضر، میزان استخراج نفت چه در ایران و چه، در عربستان سعودی، به اندازه ای رسیده است که از سال های طولانی پیش بی سابقه بوده است. سعودی ها حتی، در ماه ژوئیه، به رکورد تاریخی جدیدی دست یافتند. تولید مازاد نفت، نرخ هر بشکه نفت را پایین می کشد.
برای نمونه، در ماه ژوئیه، عربستان سعودی روزانه به طور متوسط ١٠,٦٧ میلیون بشکه نفت استخراج کرده است که ١٠٠ هزار بشکه بیش از رکوردش در تابستان سال ٢٠١٥ میلادی، بوده است. ایران نیز به نوبه خود، در ماه گذشته، ٣.٨٥ میلیون بشکه نفت استخراج کرده است. طی نخستین شش ماهه سال جاری، تهران استخراج نفت خود را تا یک میلیون بشکه افزایش داده است – هیچ یک از کارشناسان انتظار چنین حمله نفتی را نداشتند.
آمار مربوط به استخراج نفت نشان می دهد که این قدرت ها تا چه حد خواهان افزایش نفوذ خود در منطقه و غلبه بر رقیب خود از طریق ابزارهای اقتصادی می باشند. عقل سلیم، عدم افزایش بیش از حد استخراج مواد خام را به نفع این دو کشور نفتی می داند. زیرا، مازاد تولید نفت به ضرر آنها است و باعث کاهش نرخ نفت و کاهش درآمدشان می شود. اما، این دو کشور آماده اند تا به خاطر رسیدن به اهداف برتر، به ضررهایی مالی نیز تن در دهند.
آبیشک دشپان، تحلیلگر بانک فرانسوی Natixis، می گوید: «سعودی ها می خواهند به رغم حمله های نفتی ایران به طور حتم سهم خود در بازارهای نفتی را حفظ کنند». شیوه عمل این دو عضو کارتل نفتی اوپک نشان می دهد که در آینده نزدیک، نباید در انتظار کاهش هماهنگ حجم نفت استخراجی بود. در ماه سپتامبر، قرار است دیدار مرحله ای اوپک در الجزایر برگزار شود. دشپان انتظار ندارد که در این دیدار، قرار مشخصی حاصل شود. به همین علت، تحلیلگران پیش بینی های خود درباره نرخ نفت را تا ١٥ درصد پایین آورده اند. به عبارتی نرخ نفت به سرعت تا بشکه ای ٥٠ دلار نخواهد رسید.
شیخ های عرب در مبارزه بر سر نفوذی که میان دو غول مواد خام در جریان است، موضع بهتری دارند. لئون لشوس، کارشناس انستیتوی اقتصاد جهانی هامبورگ، می گوید: «نرخ تمام شده نفت استخراجی توسط آنان بسیار پایین تر است». هزینه های ایران برای استخراج و تولید نفت بسیار بالاتر است. سعودی ها افت نرخ نفت را تحمل می کنند، زیرا می دانند که ضربه وارده ناشی از آن برای آنان کمتر از ضربه آن بر رقیبشان است.بعد از لغو تحریم های چندین ساله، ایران به سرعت به پول نیاز دارد.
در ریاض، همچنین می دانند که ایران قادر نخواهد بود روند رشد پایدار استخراج نفت با نرخ پایین را حفظ کند. لشوس، اقتصاد دان، می گوید: «بعد از لغو تحریم های چندین ساله، ایران به سرعت به پول نیاز دارد تا فن آوری خود را نوسازی کند». ایران فقط بعد از سرمایه گذاری چندین میلیارد دلاری در زیر ساخت های نفتی خود، قادر خواهد بود استخراج نفتی خود را به طور چشمگیری افزایش دهد. تهران بعد از مدرنیزه موفقیت آمیز زیرساخت های خود قادر خواهد بود در مبارزه ای بر سر سهم در بازار نفتی به رقیب واقعی بدل شود.
در اوایل سال جاری، رئیس جمهور روحانی اعلام کرد که کشورش سالانه، به ٥٠ – ٣٠ میلیارد دلار سرمایه خارجی نیاز دارد تا به اهداف اقتصادی مورد نظرش دست یابد. بخش اعظم این سرمایه گذاری ها می بایست به عرصه نفتی اختصاص یابد.
به همین دلیل، در این اواخر، ایران به دنبال قرابت با مسکو است. در روسیه نیز برای انجام این گفتگوها اعلام آمادگی می کنند، به ویژه بعد از آن که در آوریل سال جاری، سعودی ها به طور بی سابقه ای کاخ کرملین را دور زدند. ریاض در آخرین لحظات، از قرار حاصل پیرامون فریز استخراج نفت از سوی اوپک امتناع کرد. در مسکو که در طول تاریخ، همواره پایین بودن نرخ نفت، به شدت تأثیرگذار بوده است، روی این توافق حساب کرده بودند.
پاسخ روس های مغرور چندان به درازا نیانجامید. چند ساعت بعد از این سیلی، کاخ کرملین اعلام کرد که برای ایران وامی به ارزش ٥ میلیارد دلاری اختصاص خواهد داد. این سیگنال فقط یک مفهوم داشت. اگر شیخ های عرب با بلوکه کردن قرار مربوط به کاهش میزان استخراج نفت، بیش از این لجاجت نشان دهند، در آن صورت مسکو وارد فاز تازه ای از همکاری با ایران ایران و احیای اقتصادش خواهد شد.
از آن زمان، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، تلاش می کند ایران را جذب اتحادیه اقتصادی یوروآسیا کند. در اوایل ماه اوت در باکو، وی با روحانی، و الهام علی اف، رئیس جمهور آذربایجان، دیدار کرد. در این دیدار، در خصوص همکاری متقابل اقتصادی سودمند میان این کشورها توافق حاصل شد. برای حفظ تجارت میان این کشورها، کوریدور حمل و نقلی میان روسیه و ایران از طریق آذربایجان احداث خواهد شد. مسکو امیدوار است که از این طریق، دسترسی به بازار آسیا سهل تر شود. روس ها همچنین، در ایران رآکتور اتمی احداث خواهند کرد.
چرخش روس ها به سوی ایران به طور مشخص بر یک موضوع تأثیرگذار خواهد بود: در آینده نزدیک، تنش های میان ایران و عربستان سعودی بار دیگر تشدید خواهد شد.
نظرات بینندگان