صبحانه پرس_ طیبه قاسمی _ در روز نخست سوریان با تمام اميدهایمان برای قهرمانی اش با شکست برابر حريفان به کارش پایان داد، عبدولی که منتظر بودیم به تلافی المپیک لندن آمده باشد برای طلا هم در شانس مجدد مدال برنز را به گردن آویخت.
در روز دوم رقابتها غمگین پای دیدن کشتی ها نشستیم و البته کمی ناامید، حبیب الله اخلاقی و بشیر باباجان زاده هم شکست خوردند و شوک بزرگی برایمان به جا گذاشتند، در این روز تقابل سامان طهماسبی و اخلاقی کمی هم حس وطن دوستی مان را خراش داد، شب کشتی دوستان طی شد تا در روز سوم با امید فراوان بنشینیم تماشای کشتی اميد نوروزی و قاسم رضایی، دل خوش کردیم به کارشناسی که می گفت قرعه آنها خوب است و مبارزه های آسانی پشت سر دارند، از شکست امید و رضایی واژه "زورق شکسته" عامردر ذهن ماند و شانس مجددی که فقط به رضایی رسید.....
ورق زدیم به عقب تقویم ذهن مان را تابرسیم به روزهایی که بهترین مربی جهان پشت در های فرنگی کاران منتظر ماند تا دقیقه های آخر سرمربی شود و ما اقتدار او را هم کف دست بگیریم، رفتن صباح شریعتی با تیتر "فاجعه فرنگی ایران" حالا پیوند می خورد به برنزی که ورزشکار ما به آذربایجان می برد،
حسرت ها پابرجاست از بغض سوریان"حیف که بد تمام شد"
روزهای تلخ از باخت های پی در پی،
طلایی های دست خالی از مدال،
و سکوت غم انگیز محمد بنا.
کار کاروان کشتی فرنگی هم به پایان رسید.