شکی نیست که استفاده از هوش و خرد جمعی نسبت به خرد فردی، برکات و محاسن فراوانی به دنبال دارد. "خرد جمعی" به عنوان بازوی قدرتمند فکری و اجرایی متولیان امر سلامت، سهم عمده ای در شناسایی معضلات و تنگناهای موجود و یافتن راه حل های علمی و عملی متناسب با شرایط اقلیمی، فرهنگی ، اجتماعی و سیاسی منطقه ایفا می نماید. بنابراین هوشمندترین و کارآترین گروه‌ها آنهائی هستند که ترکیب افراد آن از تنوع بالا و استقلال رای هرچه بیشتر برخوردار باشد.
در واقع خرد کل می تواند برتر از خرد اعضاء و فراتر از قابلیت های شناختی تک تک اعضای گروه باشد. این نتیجه، بارها در مطالعات مختلف به تایید رسیده است و امروز، اطمینان داریم که گروه هایی که دارای پویایی درونی مناسبی هستند در انجام طیف وسیعی از وظایف به خوبی عمل می کنند و این یافته، می تواند دارای کاربردهای بالقوه ای در سازمان ها و بیمارستان ها باشد.
خرد جمعی همچنین نتیجه همبستگی فکری ایجاد شده میان اعضای گروه و برآیند قابلیت ها و توانمندی های بالقوه اعضای گروه است و اصولا یک گروه پویا، جایگاهی است که همه اعضا در کنار هم و در آن می توانند نقش خود را به عنوان یک قشر مرجع با بهره گیری از بستر موجود به خوبی ایفا کنند و دیدگاه ها و راه حل هایشان را برای مسائل و معضلات مختلف به مسئولان و مدیران ارشد ارائه دهند.
روشن است که نظام سلامت نیز مانند هر تشکیلات نظام مند دیگری، زمانی می تواند دارای کارآیی و حرکت صحیح و موثر باشد که توسط یک تیم قوی و نخبه برنامه ریزی، سازماندهی و اداره شود. بر این اساس، بهره گیری از خرد جمعی می تواند به مثابه یک کاتالیزور در مسیر نیل به اهداف متعالی دانشگاه و در نهایت، جلب رضایت عموم مردم از نظام سلامت عمل کند.
دکتر ابراهیم حیدری
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز
و مسئول دبیرخانه تحقیق و توسعه سیاست های دانشگاهی
