مربی فوتبال هستم ، اما میخواهم این بار ، از کشتی بنویسم . آن هم کشتی فرنگی و افتخار آفرینی زاگرس نشینان فرنگی کار ایذه . آری صحبت از ایذه شد .
شهری با قدمتی 6000 ساله ، شهری که آثار باستانی ، حماسه ها و عصاره تاریخ ایران در این دیار خلاصه میشود . شهری که دورانهای متفاوت و تلخی و شیرینی های تاریخ ، در جای جای سنگ نوشته هایش ، بیانگر نقش بزرگ این شهر در تاریخ این سرزمین اساطیری را دارد .
شهری که روزگاری ، بزرگترین و مرغوبترین دیباهای ابریشمی دنیا در این منطقه بافته میشده .
شهر مردم با غیرت و با شرافت بختیاری هفت لنگ و چهارلنگ .
شهری که گذر تاریخ و خطوط میخی ایران باستان ، نامهای بسیاری از جمله : انشان ، ایذج ، آیاپیر ، مالمیر ، آنزان و... را بخوبی در پیچ و خم قرون و هزاره ها جاودانه کرده .
شهری که بوی هیمه و داروهای گیاهی کوهی اش در بازار سبزی به همراه مهمان نوازی مردم بختیاری این شهر در تمام پهنه گیتی زبانزد خاص و عام است . آری چوقا ، شلوار دبیت ، کلاه سیاه و گیوه لباسی است که از چند هزار سال پیش و دست به دست ، بعنوان ودیعه ای گرانبها به این مردم رسیده تا این لباس را یکبار دیگر و در قالب لباس کشتی ، بار دیگر بر فراز جهان علم کنند تا دیگر بار به جهانیان ثابت کنند که ایذه و ایذه ای زنده است و بر اوج قله های افتخار سروری میکند .
ایذه که مردمی بسیار باهوش و باسواد ، در رشته های مختلف علمی تقدیم کشور و جهان نموده ، همانگونه که صدای حماسی کرنا و سرنا از هزاران سال قبل ، آغاز نواختن بر طبل جنگاوری و دلاوری های آنها بوده ، این بار نیز این ساز حماسی همراه آنان در آوردگاه جهانی به همراه طرح چوقا گوش جهانیان را کر کرده است .
مردم ایذه که از طوایف مختلفی از جمله اورک ، گورویی ، سهید ، شالو ، عالی محمودی ، سادات ، بویری ، کورکور ، ململی ، سرقلی ، نوروزی ، خدری ، بهداروند ، اعراب مرغا و...هستند ، اینبار نیز به رسم سنت آبا و اجدادی خویش ، دستانشان را محکم در هم گره کردند تا ورزش سنتی و باستانی خویش را ، بار دیگر بر بام جهان ببینند و سرود مقدس ایران را در جهان طنین انداز کنند تا بگویند : ما فرزندان همان تمدن بزرگ چند هزارساله و وارثان کول فرح و اشکفت سلمان هستیم و همانگونه که اجداد ما با به یادگار گزاردن چنین آثار تاریخی سترگ ، تا به امروز جهانیان را در بهت و حیرت فرو برده اند ، ما نیز میتوانیم هزاران سال بعد با آرم چوقا ، پرچم مقدس ایران را بالاتر از کشورهای صاحب کشتی ، در کشور مجارستان به اهتزاز در آوریم .
ایذه ای ها در تمام عرصه های تاریخ در راه کشور جانفشانی های فراوان از خویشتن نشان داده اند که نمونه معاصر آن ، جنگ تحمیلی و شهدای فراوانی است که تقدیم نموده اند .
مردم شجاع ایذه و تیم سینا صنعت این شهر که با هزینه های شخصی و تلاش و مساعدت آ علی بابا احمدپور و همت و غیرت مسولان این شهر در جهان آقایی کرده اند ، نشان داده اند که نه تنها این موفقیتها اتفاقی نیست ، بلکه در این موفقیت رودخانه هلایجان ، او سه چال و برنجکاری سوسن و ترشک ، زمینهای نفت خیز مرغا ، قنات باستانی راسوند ، کتیبه ها و سنگ نوشته های کول فرح در کهباد ، درختهای بلوط ناشلیل ، برنج پرسوراخ ، دامپروری سراک ، انار و آبشار شیوند ، سد کارون 3 و 4 ، کتیبه ها و آثار باستانی اشکفت سلمان نورآباد ، تالاب میانگران ، چشمه زیبای الهک و... شاهد تلاشهای شبانه روزی بی شائبه آنان بوده اند و مردم خونگرم و دوست داشتنی سادات حسینی و سایر مناطق ، با دعای خیر خویش ، از این تیم پشتیبانی نموده و از این حماسه و شگفتی به وجد آمده اند . درود بر غیرت و شرافتتان ای مردم آیاپیر .
درود بر شیرمردان و شیرزنان ایل بزرگ و پر افتخار بختیاری .
مردم ایذه : امروز یکبار دیگر ایران و ایرانی به شما میبالد . سرتان را با افتخار بالا بگیرید که یکبار دیگر نام و آوازه ایذه ، پس از چند هزارسال در جهان پیچیده و تمام تمدنهای کهن ، یکبار دیگر در مقابل فرهنگ ، عظمت وشکوه شما مردم آریایی و ایرانی از قوم اصیل و پرافتخار بختیاری سر تعظیم فرود اورده اند .
پس با همین همت و تلاش راه استوار خویش را ادامه داده تا شعله مشتعل ورزش ایذه و صدای دلنشین ساز و دهل برای همیشه در جهان طنین انداز شده و جهانیان با دیدن چوقا و شلوار دبیت شما مردم عزیز ، هویت فراموش شده خویش را بار دیگر بیاد آورد .
نویسنده...محسن بابادی
نظرات بینندگان