به گزارش آراس:
برای بررسی این موضوع ابتدائا بازی ایران و کره را (بعنوان آخرین بازی رسمی ایران که با موفقیتی چشمگیر تیم ملی کشورمان همراه بود ) از نظر آمار و ارقام بررسی میکنیم تا بتوانیم تحلیل بهتری در خصوص مسابقه ایران و سوریه داشته باشیم.
در 90 دقیقه بازی ایران و کره ، اگر بخواهیم از 100% مالکیت توپی که تیم ایران در اختیار داشت ، ارزیابی دقیقی داشته باشیم، باید گفت که 52% آن در زمین خودی و 48% باقیمانده در زمین کره اتفاق افتاد . در یک سوم دفاعی ایران که همانند بازی قبل با ازبکها ، منطقه کم خطر و آرامش و تمرکز ایران در این بازی بود 39% از مالکیت توپ ما حادث شد که از این مقدار 20% درون محوطه جریمه ما و 19% آن خارج از محوطه جریمه رخ داد .
اما بیشترین مقدار مالکیت توپ ما دریک سوم میانی رقم خورد . جایی که با در اختیار گرفتن میانه میدان و همزمان با آن ، تدارک حملات سهمگین توانستیم 41% از زمان مالکیت توپ خویش دراین بازی را دراین منطقه داشته باشیم و در حقیقت همینجا بود که فرصت فکر کردن و بازیسازی از کره ایها گرفته شد . زیرا ایران میانه زمین را تبدیل به جایی برای نبرد و درگیری فیزیکی نکرد ، بلکه آنرا عرصه ای برای تدارک حملات پردامنه اش قرار داد و کره نتوانست در میانه میدان تمرکز داشته باشد و همین کار باعث سردرگمی کره شد .
از این مقدار مالکیت 21% آن در نیمه خودی و 20% باقیمانده در نیمه حریف رخ داد . دقیقا یک سوم میانی زمین همان جایی است که در این مسابقه سعی کردیم حملات خطرناکی را از این ناحیه طراحی کنیم و تقریبا به نسبتی مساوی در نیمه خود و حریف تدارک حمله داشتیم که نشانگر برنامه ویژه کیروش در این بازی بود .
در یک سوم تهاجمی ایران که همان یک سوم تدافعی کره و در واقع نقطه ضعف کره بود ، 20% مالکیت توپ ما رخ داد که از این مقدار 11% پشت محوطه جریمه آنها و تنها 9% آن در محوطه جریمه کره رخ داد و همین 9% حدودا 6 یا 7 موقعیت گل برای ما به همراه داشت . دقیقا این منطقه ، منطقه ای بود که طراحی حملات مهلک از میانه زمین روی دروازه کره را ، تبدیل به موقعیتهای حساسی نمودیم و کره از ترس جرات جلو کشدن پیدا نکرد .
در کل اگر 41% مالکیت و تدارک حمله ایران در میانه زمین بهمراه 11% مالکیت و ایجاد موقعیت های خطرناک پشت محوطه جریمه کره را با هم جمع کنیم ، خواهیم دید که تیم ما 52% از مالکیت توپش در جهت ایجاد موقعیت و آنهم از میانه زمین به سمت دروازه کره تا پشت محوطه جریمه چشم بادامی ها بود و ایران در ابعادی به طول 53 متر و عرض 70 متر در محوطه ای تقریبا مربعی شکل کره را بمدت 90 دقیقه گیج و سردرگم کرد و ما در همین ابعاد زمین با 52% از مالکیت توپ خویش کاری کردیم که در آن 9% درمحوطه جریمه آنها 6 یا 7 موقعیت گل بدست آوریم . یعنی استراتژی استفاده از فضا با دارا بودن مالکیت در جهت تدارک حمله در زمان مناسب .
ایران در اجرای این تدابیر آنقدر مسلط بود که نیازی به بازیسازی از دفاع را نداشت و این تفکر نوین کیروش است که به تیم ملی ایران در 2 سال اخیر تزریق شده و روز به روز کاملتر میشود .
در بازی با کره نیز دفاعی مستحکم و نفوذ ناپذیر و تدارک حمله و بازیسازی از یک سوم میانی و منتهی شدن آن به یک سوم دفاعی حریف و خلق موقعیتهای خطرناک بخوبی مشهود بود .
نکته بسیار جالب دیگر این است که اگر زمین را به 6 تکه مساوی ( هر منطقه دفاعی و میانی و تهاجمی را به 2 قسمت ) تقسیم کنیم ، خواهیم دید در هر 2 قسمت هر کدام از مناطق 3 گانه آمار بسیار نزدیک به هم است که به هیچوجه این آمار اتفاقی نیست . یک سوم دفاعی به 2 قسمت 20% درمحوطه جریمه خودی که 16.5متر و تقریبا نصف یک سوم دفاعی است و نیز 19% در بقیه آن منطقه در پشت محوطه جریمه . در میانه میدان نیز به نسبتهای 21% و 20% است و در فاز حمله نیز 11% و 9% اختلاف فاحشی با هم ندارند.
تمامی این نکات ، علم و دانش ، توازن ، برنامه ریزی و تسلط کیروش بر بازی و زحمات ایشان و کادر فنی و علمی و به روز بودن فوتبال ایران را بخوبی مشخص میکند .
و اما بازی با سوریه :
با توجه به عملکرد خارق العاده آماری و عینی مقابل کره و کسب نتیجه دلخواه که تمام اهداف ممکنه کادر فنی و مردم را برآورده کرده ، قطعا در بازی با سوریه نیز با ساختاری کاملا منسجم ، با برنامه ریزی دقیق و حساب شده ای پای به میدان خواهیم گذاشت . در تحلیل قبلی به خوبی به ابعاد این بازی مرگ وزندگی و تفکرات و تاکتیکهای احتمالی کیروش و شرایط حاکم بر بازی اشاره کرده ام که در این مقوله نمیگنجد .
در این بازی نیز انتظار چنین نظم و دیسیپلینی از شاگردان کیروش ، انتظار بیهوده ای نیست .
پس میبایست با سوت شروع ، تا پایان بازی صبر کرد و سپس با توجه به نتیجه بازی ، عملکرد فنی ، بدنی ، آمار و ارقام و مشاهدات عینی ، راجع به این بازی ارزیابی جدیدی جهت بازیهای بعدی داشته باشیم .
نویسنده....محسن بابادی....اهواز